"همهء ما یک روز به طریقی خودمان را میشناسیم و بقیهء عمر بر اساس این «تصمیم» زندگی میکنیم."

- الینور روزولت

یادم نیست این رو از کجا یادداشت کرده بوده بودم! ولی نه فقط بهش اعتقاد دارم، بلکه به تعمیم خاصی ازش هم معتقدم. اونم اینکه:

ما نه فقط خودمون رو، که اغلب «بقیه» رو هم یکبار به طریقی میشناسم و بقیهء عمر اون آدم رو تو همون قالب -که براش تصمیم گرفتیم- «می چپونیم»! یعنی تا حالا ندیدی که با یه بار تفسیر "لجبازی" از کار طرف مقابل، تا آخر عمر، به همهء کارهای طرف «برچسب» لجبازی زدی؟! یا احساساتی گری، حسادت، ضعف، تنبلی، بی مسوولیتی، انفعال، خوش برخوردی، خوشتیپی!، آلن دلونی!! یا هر صفت اکتسابی دیگه (عجالتاً قدبلندی و خوشگلی رو بیخیال بالاغیرتاً!) ...

خیلی هم عجیب نیستا! قضیه همون Jump Prediction Table ِه! اگه instruction ِ بعدی رو تو دستورکار نداشته باشی، واکشیش زمان میبره. اونوقت دیگه پنتیوم نمیشی که! میشی فوق فوقش، 486 DX. اما یادت میره که پنتیوم هم وقتی goto به پستش بخوره، یه کم زمان هزینه میکنه تا Logical Deduction ِش به sophism بدل نشه. فقط یادت میره...