نمیدونم این Lucky Number S7vin ادای دین به Snatch عزیز بود یا که چی، که من همش از اواخر تیتراژ شروع فیلم، هی یاد Snatch میافتادم. علی الخصوص که بازیگرش هم انگار مخصوصاً شبیه آقای دره پیت انتخاب شده بود. اما خودمونیم، دره پیت اگه میخواست خوش قیافه باشه، باید شبیه این آقاهه بود! آخه اون همه لب، چه جذابیتی داره؟!؟ بماند، هرچی باشه، کلی کشته مرده که داره! خود فیلم، داستان آنچنانی نداشت، اما خوش ساخت بود و خشانت هاش هم تر و تمیز بود. اصولاً انگار موبایل یا گوشی تلفن خوب نمادیه برای نشون دادن بلایی که داره سر طرف -که در حال صحبت با گوشی بوده- میاد! اینو هم اینجا دیدم، هم توی Crash اونجا که خانم بولاک از پله ها پرت میشه. اونجا هم به نظرم، ایدهء تمیزی بود به جای استفاده از بدلکار، اینجا هم که خب، کلهء متلاشی نمیتونستن -یا نمیخواستن- نمایش بدن! خلاصه که fun بود دیگه.. از اون هم بالاتر، سانسورها!.. خودتون باید ببینید، گفتن نداره!!! فقط بگم که مُردم از این همه Openness و خنگness همزمان!
خوبیش این بود که بعد قرنها بالاخره دوباره به لطف دوستان، جماعتی رفتیم فرهنگ، اونم شنبه شب همیشگی! گیریم حالا جمااااعتش یه کم آب رفته بود، که اونم میگن طبیعیه. ممنون آقای سروش!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر