خیلی زشته که من تازه به نابغه بودن شکسپیر پی بردم؟!.. خب به هرحال من که هیچوقت قبلاً کارهای این حضرت رو خودم کامل نخونده بودم؛ همیشه جسته گریخته محتوای کلیشون رو شنیده بودم. دیشب هم تصادفاً به تله تئاتر "رومئو و ژولیت" برخوردم و دیدم. و بعد، حسرتم در از دست دادن "اتللو"ی هفتهء پیش دو چندان شد! واقعاً عالی بود...
خیلی فرق میکنه که به خاطر اینکه دیگران -و آدمهای حسابی حسابی- بگن، بپذیری که کسی نابغه است، یا اینکه خودت با تمام وجود نبوغ کسی رو تو کارش حس کنی...
پ.ن. البته جای شکرش بسی باقیه که منهای سانسورهای معمول، استثنائاً ترجمه اش ترجمهء فوق العاده خوبی بود و به دست این جوجه مترجمهای بیسواد صدا و سیما انجام نشده بود!