چون دلبرانه بنگری // در حال سرگردان من*

Anka Zhuravleva

،

آدم باید چه حالی بشه وقتی می‌فهمه نیم‌عمرش رو کلا تو مسیر غلط پاگذاشته بوده؟!.. که اصلا آدم دانشگاه نبوده و بیخودی اون‌طرفی رفته از اول... به‌خیال این‌که دانشگاه‌ها مری و پیر کوری می‌پرورن و کریستین بارنارد و رامون کاخال و از همین قماش بروبچه‌ها ... 

،

آدم کی از دست خودش خسته می‌شه یا باید بشه؟! تا چندتا اشتباه جا داره؟! تا چندسال/ماه/روز/ساعت/دقیقه؟!.. 

،

با آدمی که خیلی دیر، همه چیز رو، خیلی خیلی دیر فهمیده به چه زبونی باید/می‌شه اصلا حرف زد؟!..

،

یعنی نمی‌شه که ماهی تو خود آب گندیده باشه؟!؟

،

کاش می‌شد آدم یه مدت از زندگی معلق شه/مرخصی/فاصله بگیره، بعد بشینه ببینه اصلا می‌خواد ادامه بده یا نه... خب چه کاری‌ه آخه؟!..

،

اونم تو این دنیایی که روز‌به‌روز از حد تحمل آدم خارج‌تر می‌شه...

،،،

* (+)