تو این یه هفته، یه شیش هفت تایی فیلم دیدم. عجیبه که تازگی کمتر میل به خوندن و نوشتن دارم و بیشتر به فیلم دیدن. به طور خیلی تصادفی سه چهارتا از فیلمها رو مستر کاستنر بازی میکرد: از انتقام و پستچی گرفته تا رابین هود. بازم بود ولی دیگه یادم نیست ! ولی دیگه دارم متقاعد میشم که همونجور که فکر میکنم هر فیلمی تام هنکس بازی کرده، ارزش یه بار دیدن رو داره، فکر کنم هر فیلمی که این آقای KC (پسرخاله کوین!!) بازی میکنه رو میشه با خیال راحت ندید ! (نزنین حالا، منهای «رقص با گرگها» شاید. شااید! چون اونم هنوز مثل آدم ندیدم.) ولی این رو مطمئنم که بازیگرها هرقدر هم که نقش بازی کنن، یه جورایی خیلی زیاد، تو نقشهاشون، خودِ خودشونن. چیه ؟ همه روانکاو شدن، حالا ما دو زار ساخت شکنی کردیم، چپ چپ نگاه کردن داره ؟؟..

بعدشم ... هیچی حالا. باشه برای بعد !