آیا امپرسیونیستها به ضعف بینایی مبتلا بوده اند ؟

آخرین تحقیقات برخی دانشمندان حاکی از آن است که بسیاری از نقاشان بزرگ امپرسیونیسم به ضعف بینایی مبتلا بوده اند و این امر ممکن بوده بر کیفیت آثار هنری شان تاثیر گذاشته باشد.

به گزارش بی.بی.سی این تحقیقات نشان داده است که هنرمندانی همچون رنوار، مونه و دگا از نزدیک بینی رنج برده اند و ضعف قوه بینایی آنها ممکن است بر سبک نقاشی آنها یا نحوهء نگرش مشابه آنها به دنیا تاثیرگذار بوده باشد.

بر پایهء این گزارش اگرچه این فرضیه ها توسط برخی چهره های صاحبنام در عرصهء نقاشی و تاریخ «یاوه و بی اساس» خوانده شد اما نشریهء دیلی میل به نقل از پروفسور نوئل دن، جراح متخصص اعصاب که تحقیقات اخیر با نظارت او انجام شده نوشت: نقاشان امپرسیونیست همه چیز را تار می دیدند و سبک امپرسیونیسم به نحوی به این حس باز می گردد. به گفتهء این کارشناس مشکلات بینایی این نقاشان می تواند توجیهی برای علاقهء آنها به استفاده از رنگهای تند مثل قرمز، خطوط کمرنگ و عدم پرداخت به جزئیات در تصاویر باشد. گفتنی است در میان دیگر نقاشان امپرسیونیسم، سزان، پیسارو، ماتیس و رودن به نزدیک بینی مبتلا بوده اند و سزان و رنوار از جمله نقاشانی بوده اند که به جزئیات نقاشی خود اهمیتی نمی دادند.

روزنامهء ایران/ یکشنبه 14 اردیبهشت ماه 1382 / صفحهء آخر

،

همیشه آدمهایی هستن که به منحصر به فرد بودن انسانها قائل نیستن. حداکثر تلاشی هم که برای اثبات منحصر به فرد بودن خودشون انجام میدن، اثبات شباهتهای نوابغ با سایرین به شیوه های گوناگونه. نمیخوام بگم این آقای دکتر که این همه تحقیق کرده و به چنین نتایجی دست پیدا کرده از این نوع آدمهاست. حتی نمیخوام بگم که حق با کسانیه که این تحقیقات رو رد کردن. فقط میخوام بگم که همچین تحقیقی، دستاویز خوبی برای آدمهای غیرمتخصصیه که میخوان نبوغ و نوآوری های دیگران رو عادی جلوه بدن. کم نیستن، برای همین هم مهمه که خودِ «من» چه عقیده ای راجع به حرفهای دیگران داشته باشم ...