واکنش پنجم:
(تهمینه میلانی / نیکی کریمی، جمشید هاشم پور، مریلا زارعی، شهاب حسینی، ...)

یه کم شعار، یه کم خیال، نهایت اینکه میشه آی! بازی گرفت و تماشاگر جماعت رو حدود دو ساعت میخکوب کرد. چی بگم از بازی جمشید هاشم پور که به شخصه فکر نمیکردم چیزی بیشتر از «رمبو» ازش دربیاد و چه کرد ! بازی بقیه هم انصافا" خوب بود. با همچین فیلمایی میشه به سینمای ایران هم امیدوار بود. ولی اصولا" بعضی دیالوگها از بعضی دیالوگها مساوی ترند، مثل این: "اون وقتی که داشتن این قانون رو مینوشتن از ننه ها هم سوال کردن ؟!؟ "

دنیا:
( ؟ مصیری / محمدرضا شریفی نیا، هدیه تهرانی)

راستش فیلم آبدوغ خیاری هم اگه هست، اینجوری باشه بیزحمت ! هیچی نه، یه نَمه خندیدیم با اون رفقای بعضا" کج و مأوج ! مساوی ترین دیالوگ این فیلم هم اینکه "اون روزی که حج نرفته قبول کردی بهت بگن حاجی، باید میدونستم کار به اینجا میکشه !"

هاه ! نکتهء جالب اینکه هردوی این مساوی ترین دیالوگها رو هم، در هر دو فیلم، خانم گوهر خیراندیش گفتن ! اینو همین الان کشف کردم !! گذشته از این، فقط کارگردانی مثل خانم میلانی میتونه با «دقیقا"» چهار صحنه بازی گرفتن از شریفی نیا و حداکثر چهار پنج جمله دیالوگ، نقش حاشیه ای رو تأثیرگذارتر ازنقش اول ایشون در فیلم "دنیا" دربیاره ! گرچه بازی شریفی نیا اغلب اوقات فوق العاده اس، اما عوض شدن لحن و تیپ رفتار، با یه تغییر آرایش در فیلم، کمی به ناواردی کارگردان مربوط میشه به نظرم !

به هرحال، عید وقت خوبی برای دیدن فیلمهاییه که طی سال، هی وقت نمیشه و نمیشه و ...