یکشنبه، فروردین ۱۰، ۱۳۸۲
تا هزار تيكه ات نكنن و تيكه هاي خودشون رو برندارن، دست بردار نيستن. نميدونن،،، نميخوان كه بدونن،،، كه تو يه گوي آينه كاري بيشتر نيستي. فقط يه تيكه اته كه داره هركدومشون رو بهشون نشون ميده و هركدوم فكر ميكنن يه آينهء تمام قدي كه اگه مال خودشون باشي، فقط خودشون رو نشون ميدي: تمام قد. واسهء همينه كه با يه تلاش مذبوحانه دائم دارن سعي ميكنن صافت كنن. در جهت همون تيكه ات كه داره خودشون رو بهشون نشون ميده.
فايده نداره. تو دنيا نه اونقدر صداقت هست كه اگه همهء خودشون رو نشونشون بدي، آشفته نشن و صداشون درنياد؛ نه اونقدر پذيرش كه هموني كه هستي بپذيرندت و هر دقيقه نخوان يه جايي از فكرت رو تغيير بدن.
حتي يه دوست راس راسَكي هم پيدا نميشه ...
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر